درخت زیتون متعلق به خانواده Oleaceae است، زیرا می‌دانیم که زیتون تازه 1401 به عنوان میوه‌ای گوشتی با هسته‌هایی مانند گیلاس، زردآلو یا گردو طبقه‌بندی می‌شود.
زیتون سبز را قبل از بلوغ می چینند و در حمام سودا می ریزند و سپس آبکشی می کنند و از آب نمک عبور می دهند. سفت تر، گاهی کمی تلخ تر، آن را بدون هسته یا بدون هسته، ساده، با گیاهان پروانسالی، در روغن یا پر شده با پنیر بز، فلفل، آنچوی یا بادام می خورند.
زیتون سیاه پس از رسیدن چیده می شود و فقط در آب نمک پردازش می شود. لطیف تر، شیرین تر، اگرچه از نظر طعم بارزتر است، اما روی پیتزاها معجزه می کند، چه طبیعی، چه در روغن، چه بدون هسته یا بدون هسته.
زیتون های سبز و سیاه تقریباً دارای ویژگی های مشابهی هستند. هر دو سطح کلسترول بد (LDL) را کاهش می دهند. آنها کولاگوگ هستند، یعنی تخلیه صفرا به سمت روده را تسهیل می کنند، که به هضم خوب کمک می کند.
غنی از آنتی اکسیدان ها، به مبارزه با پیری پوست و سلول ها و همچنین در برابر بیماری های قلبی عروقی کمک می کند. محتوای بالای ویتامین E آنها از پوست محافظت می کند و از آن در برابر اشعه ماوراء بنفش محافظت می کند.
در نهایت، آنها دفاع ایمنی را تقویت می کنند، که آنها را به متحدان عالی در برابر عفونت های زمستانی تبدیل می کند. کالری زیتون سبز بسیار کمتر از سیاه است.
با 120 کیلو کالری در 100 گرم در مقابل 290، با توجه به اینکه سبزی حاوی آب بسیار بیشتر و نمک بسیار کمتری است. هر دو دارای کلسیم بالا و همچنین اسیدهای چرب اولئیک (بیشتر) و لینولئیک (امگا-6) هستند. با این حال، زیتون سیاه غنی‌تر از آهن است.
