همه در مورد سس تند شنیده اند. تقریباً هر ملتی تفسیر فرهنگی خاص خود را از یک چاشنی تند برای افزایش طعم غذای خود دارد. در حالی که سس تند برای چندین دهه در ایالات متحده محبوب بوده است.
در سال های اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده است. سس چیلی تای دلوسه تند چیزی بیش از یک بخش معمولی از غذاهای خیابانی است، زیرا یک علم در پشت تند بودن هر سس و همچنین تاریخچه ای از منشا سس تند وجود دارد. بنابراین، بیایید در مورد آن صحبت کنیم!
بیشتر سس تند ترکیبی از فلفل چیلی، سرکه و نمک است. بسیاری از سس های تند تخمیر می شوند تا یک عنصر طعم بدبو به آن اضافه شود.
آنها می توانند مایع یا خمیری، سبز، قرمز یا حتی قهوه ای باشند. در حالی که چاشنی های تند دیگری وجود دارند که گرمای خود را از موادی که فلفل نیستند دریافت می کنند، ما فقط بر روی سس های مبتنی بر چیلی تمرکز می کنیم.
ماده شیمیایی که به فلفل ها طعم تند و متمایز آنها را می دهد، کپسایسین نامیده می شود که همچنین به دست های jalapeno کمک می کند.
منابع بر این باورند که طبیعت کپسایسین قصد داشت بسیاری از حیوانات را از خوردن فلفل باز دارد، اما این ماده شیمیایی اثر معکوس داشته است… زیرا غذاهای تند خوشمزه هستند.
حقیقت خنده دار! بیشتر گونه‌های پرندگان نمی‌توانند طعم تندی کپسایسین را بچشند، به همین دلیل می‌توانند با خوردن و دفع آنها به انتشار دانه‌های گیاهان فلفل کمک کنند.
احتمالاً دو املای مختلف را خواهید دید که برای توصیف فلفل های کوچک تند ما استفاده می شود. و در حالی که می توان آنها را به جای یکدیگر مورد استفاده قرار داد.
ممکن است متوجه شوید که مناطق خاصی تمایل دارند از یک گزینه بیشتر از بقیه استفاده کنند. به عنوان مثال، احتمالاً خواهید دید که “فلفل قرمز” با دو ls در هند و بریتانیا رایج‌ترین است.
