در این هنگام که فقیرترین ها در کوچه و خیابان طلب صدقه می کنند، گاهی اوقات ثروتمندان دستشان را نه در جیبشان – لباسشان یکی ندارد می کنند، بلکه در کیف کوچکشان سکه می کشند.
در این ایام مذهبی، شعارهای پرهیزگاری اغلب بر روی این کیف مارک آلفا دوخته می شود که در آن دستمال، تسبیح، چاقو و سایر اشیاء کوچک نیز نگهداری می شود. ما همچنین شروع به تزئین آنها می کنیم، ثروتمندترین ها کیف های خود را با نخ طلا گلدوزی می کنند.
در قرن یازدهم بود که اصطلاح کیف دستی ظاهر شد. کلمه کیسه از کلمه عبری sak گرفته شده است که به پارچه درشت ساخته شده از موی بز اشاره دارد.
در زبان انگلیسی، کلمه کیف منشأ خود را در اصطلاح baga می‌یابد، که در زبان پرووانسی هر چیزی را که به چمدان مربوط می‌شود، نشان می‌دهد.
در این زمان یک قاب فلزی اضافه می‌شود تا کیف‌ها ساختارمندتر و قابل کنترل‌تر باشند. از برنز، آهن یا برنج برای بسته‌بندی استفاده می‌شود که برخی از آنها قبلاً بسیار کار شده است.
جیب هنوز وجود ندارد، زنان هنوز از کیف هایی استفاده می کنند که بیشتر و بیشتر تزئین می شوند. در اروپا، کیف به نماد موقعیت اجتماعی تبدیل شد. در این زمان تولید چرم نیز آغاز می شود.
برای جلوه مد، کیف محتاطانه است. زنان آن زمان کیف هایی را حمل می کردند که به کمرشان بسته شده بود و با پارچه های لباس هایشان پنهان شده بود.
گاهی اوقات آنها را با پات پوری معطر پر می کنند تا بوی بدن را بپوشانند. این کیف ها، ابریشم برای لوکس ترین، اغلب گلدوزی شده است.با تکامل مد، لباس‌ها سبک‌تر و به بدن نزدیک‌تر شدند.
مانند لباس ملکه، که در سال 1790 ظاهر شد. پس از آن زنان کیف‌هایی را که در قسمت کمر می‌پوشیدند رها می‌کردند، که به ظاهر آنها آسیب می‌رساند.
آنها به سمت جیب می چرخند که اغلب با گلدوزی و مهره تزئین شده است که به آن مشبک می گویند که با دست حمل می شود. این اولین کیسه ها مورد تمسخر مطبوعات وقت قرار گرفت و آنها را “مضحک” خواندند.
