پیاز زرد با محتوای بالای آنتوسیانین از پیاز قرمز بناب متمایز می شود، که دومی به آن رنگ قرمز می دهد. این تنوع به ویژه سرشار از آنتی اکسیدان است.
فیبرهای آن کم کالری به عنوان پری بیوتیک در نظر گرفته می شوند و امکان حفظ فلور روده را فراهم می کنند. پیاز با مصرف 4.9 کیلوگرم در هر خانوار در سال، هفتمین سبزی پرمصرف فرانسوی‌ها است. خوب است که آن را مرتباً در منوی خود قرار دهیم تا از تمام مزایای آن بهره مند شویم.
مطالعه‌ای که در دانشگاه کرنل (ایالت نیویورک) انجام شد نشان داد که پیاز قرمز نوع قرمز شمالی دارای فعالیت آنتی‌اکسیدانی 8 برابر بیشتر از انواع دیگر است.
پیاز قرمز، از جمله همه انواع، به طور کلی محتوای آنتی اکسیدانی و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به انواع پیازهای رنگ روشن دارد.
آنها همچنین دارای سطح بالاتری از پلی فنول نسبت به سایر گونه ها، به ویژه کورستین هستند. این ترکیبات فنلی نقش محافظتی در برابر بیماری های قلبی عروقی و انواع خاصی از سرطان دارند.
آنتی اکسیدان ها رادیکال های آزاد مسئول پیری زودرس سلول ها را مسدود می کنند، بنابراین یک رژیم غذایی غنی از آنتی اکسیدان برای پیشگیری از بیماری های مزمن دیابت، بیماری های قلبی عروقی، آلزایمر، زوال شناختی مرتبط با سن توصیه می شود.
پیاز همچنین دارای فیبرهای مفید برای میکروبیوتا است. . اینولین (فروکتو الیگوساکارید) یک پری بیوتیک است که به حفظ فلور روده کمک می کند. تصور می شود که میکروبیوتا که به آن “مغز دوم” نیز می گویند، در بروز چندین آسیب شناسی نقش دارد.
هنگام بریدن پیاز، مولکولی به نام آلیین به ترکیبات گوگردی تبدیل می شود. دومی با داشتن اثر ضد پلاکتی در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی نقش دارد.
پتاسیم در حفظ هموستاز، انقباضات قلبی و چندین واکنش بیوشیمیایی نقش دارد. 100 گرم پیاز قرمز خام 9.5 درصد نیاز روزانه را پوشش می دهد.
