آویشن گیاهی است که معمولاً در آشپزی و داروهای گیاهی استفاده می شود.
اسانس های معطر آن برای طعم دادن به غذا و همچنین برای پاکسازی مجاری تنفسی و تسکین سرفه مورد قدردانی قرار می گیرند. آویشن اغلب برای تقویت هضم و مبارزه با اختلالات روده استفاده می شود.
آویشن پهن یک گیاه دارویی و آشپزی است که در همه جای منطقه مدیترانه رشد می کند، جایی که به شدت کشت می شود. این برگ ها و گل های خشک شده حاوی مواد موثره، به ویژه روغن های ضروری هستند.
آویشن به طور سنتی برای بهبود هضم، مبارزه با نفخ و نفخ و همچنین برای پاکسازی راه های هوایی و تسکین سرفه در صورت سرماخوردگی یا برونشیت استفاده می شود.
مواد موثر آویشن تیمول، پی سیمن و کارواکرول و همچنین فلاونوئیدهایی که فعالیت ضد اسپاسم آنها (در برابر اسپاسم) در حیوانات خاصی نشان داده شده است.
این خاصیت ضد اسپاسم عاملی است که به مبارزه با سرفه کمک می کند. در حیوانات، تیمول و کارواکرول نیز خلط آور هستند می توانند به پاکسازی مخاط از راه های هوایی کمک کنند.
در شرایط آزمایشگاهی اسانس آویشن و تیمول دارای اثر ضد عفونی کننده بر روی میکروب هایی مانند هلیکوباکتر پیلوری (مسئول زخم اثنی عشر) یا قارچ های میکروسکوپی مسئول قارچ های قارچی هستند.
استفاده از آویشن اساساً بر اساس استفاده سنتی است و مطالعات بالینی کمی در دسترس است. مطالعه ای روی 60 بیمار که از سرفه مرطوب شکایت داشتند.
یک درمان پنج روزه را با دو شربت مختلف، یکی بر اساس آویشن و دیگری بر اساس برم هگزین (رقیق کننده ترشحات برونش) مقایسه کرد. اثربخشی قابل مقایسه بین دو درمان مشاهده شد.
در مطالعه دیگری با 154 کودک مبتلا به برونشیت یا سرفه، تجویز شربت آویشن به مدت 7 تا 14 روز شدت سرفه را در 93.5 درصد از آنها کاهش داد.
در نهایت، مطالعات بسیار اخیر اثربخشی وارنیشی مبتنی بر تیمول و کلرهگزیدین (ضد عفونی کننده) روی پایه دندان ها را در زمینه پیشگیری از پوسیدگی و بیماری لثه نشان داده است.
